Oμοβροντία αντιεκπαιδευτικών μέτρων
Το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς δεν χτύπησε για όλο το μαθητόκοσμο της χώρας, καθώς, εντελώς αιφνιδιαστικά σε αρκετές περιπτώσεις, θα έπρεπε να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον μπροστά στις 1600 συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Με βάση τα στοιχεία των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, εκατοντάδες τμήματα συγχωνεύονται ή και καταργούνται, κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας και αγνοώντας τους μαθητές/τριες που έχουν παραπεμφθεί στην εξεταστική περίοδο του Σεπτεμβρίου, με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη μόρφωση των μαθητών/τριών όσο και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Καταργούνται τμήματα ακόμα και κατευθύνσεων στα Γενικά Λύκεια και ολόκληρων τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, παρότι ήδη συμπληρώνουν διψήφιο αριθμό μαθητών/τριών και ενώ αναμένονται και οι εγγραφές των μετεξεταστέων. Ταυτόχρονα οι Διευθυντές Εκπαίδευσης με προφορικές εντολές προς τις διευθύνσεις των σχολείων απαιτούν αντιπαιδαγωγικές μετακινήσεις μαθητών/τριών σε άλλα σχολεία.
Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα και τα εφέ του ΥΠΑΙΘ περί ‘ψηφιακού μετασχηματισμού‘ του δημόσιου σχολείου, αντιμετωπίζουμε κυριολεκτικά μια ομοβροντία αντιεκπαιδευτικών μέτρων:
Στον ‘πάτο’ οι εκπαιδευτικές δαπάνες, στο 2,8% του ΑΕΠ φέτος, και μάλιστα με μια μικρή πτώση (- 0,1) από το περσινό ποσοστό (2,9%), ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός δείκτης κυμαίνεται στο 5% – 5,5% (στοιχεία ΟΟΣΑ). Ακατάλληλες έως επικίνδυνες σχολικές υποδομές, εκπαιδευτικοί που κοιμούνται σε αυτοκίνητα και σκηνές, μισθοί πείνας των 776 ευρώ στους νεοδιόριστους, πειθαρχικές διώξεις και νεκρανάσταση του επιθεωρητισμού με την επαναφορά της ατομικής αξιολόγησης, πνιγηρή γραφειοκρατία στη λειτουργία των σχολείων, επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών. Eνώ με την κατάργηση των δημοτικών σχολικών επιτροπών, καθώς άδειασαν τα ταμεία των σχολείων, διευθυντές και σύλλογοι γονέων αναγκάστηκαν να καλύψουν από την τσέπη τους τα αναγκαία πρώτα έξοδα! Αυτή είναι η ‘επιτομή’ της πολιτικής απαξίωσης του δημόσιου σχολείου σε βάρος των παιδιών.
Ο ΣΦΕΑ 1967-1974, που στις γραμμές του περιλαμβάνει τους πρωτεργάτες των ιστορικών αγώνων για τη Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση, για το ‘15% στην Παιδεία’, για το ΄Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία’ στο ΕΜΠ, το ΑΠΘ, τα Γιάννενα, την Πάτρα στα χρόνια της Χούντας, στηρίζει ανεπιφύλακτα τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος και των γονέων, ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φραγμό στην αντεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και να δώσει νέα πνοή στη Εκπαίδευση.
Αθήνα 12-9-2024