Σωτήρης Πέτρουλας: Σύμβολο της αγωνιζόμενης νεολαίας
Συμπληρώνονται, την Πέμπτη 21 Ιουλίου, 57 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του αγωνιστή φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα στα ‘Ιουλιανά’ του 1965, όταν ο λαός της Αθήνας είχε κατεβεί στους δρόμους ενάντια στο βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, που ανέτρεψε την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου και έστρωσε το δρόμο για τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Η διαδήλωση, που είχε ξεκινήσει από τα Προπύλαια με συνθήματα «Εξω οι Αμερικάνοι»,»1-1-4″,»15% για την παιδεία», «Κάτω οι αυλόδουλοι», δέχεται στις 9 το βράδυ τη βάρβαρη επίθεση της Αστυνομίας. Διακόσιοι οι τραυματίες και πεντακόσιοι οι συλληφθέντες εκείνο το βράδυ.
Στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά, πέφτει νεκρός ο 23χρονος Σωτήρης Πέτρουλας, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ και στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, χτυπημένος στο κεφάλι από κλομπ και ασφυξιογόνο. Η στυγερή δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα με απάνθρωπα χτυπήματα στο κεφάλι με κλομπ και κλωτσιές εμφανίστηκε την Ασφάλεια ως ‘ατύχημα’ (!) από χτύπημα στο κεφάλι από δακρυγόνο.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης το 1942. Το 1946 η οικογένειά του, για να γλιτώσει τους διωγμούς, κατέφυγε στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε ο Σωτήρης. Από πολύ μικρός μπήκε στη βιοπάλη, για να βοηθήσει την οικογένειά του. Στο Δημοτικό και στη συνέχεια στη Μέση Εμπορική Σχολή ήταν σε όλες τις τάξεις αριστούχος, παρακολουθώντας
μαθήματα το βράδυ. Σε όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται και να συμμετέχει στο μαθητικό κίνημα. Την τελευταία χρονιά, στην Εμπορική αρνήθηκε να γράψει έκθεση με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο, παρακινώντας τους συμμαθητές του να κάνουν το ίδιο. Εκείνη την περίοδο οργανώθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ. Το 1960 τελειώνει την Εμπορική Σχολή και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου μπαίνει στην Ανώτατη Εμπορική με υποτροφία.
Στους αγώνες για το 114 και το 15% αποτελεί ένα από τα βασικά στελέχη. Τον Ιούλιο του 1962 με μια ομάδα συντρόφων του υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο.
Θα προσχωρήσει στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και θα πάρει μέρος στο Ιδρυτικό της Συνέδριο το Μάρτη του 1965, για να δολοφονηθεί λίγο αργότερα στη μεγάλη διαδήλωση της νεολαίας της Αθήνας στις 21 Ιουλίου 1965.
Ο θάνατός του συγκλόνισε το πανελλήνιο και η κηδεία του – η Ασφάλεια επιχείρησε να τον κηδέψει κρυφά – εξελίχτηκε σε μια από τις πιο δυναμικές διαδηλώσεις για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Ο ίδιος έγινε διαχρονικό σύμβολο της νεολαίας και όσων αγωνίζονται για δημοκρατικά δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη.
«Μετά τα Ιουλιανά του 1965, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχτούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης», έγραψε ο Αριστόβουλος Μάνεσης. Η επίσημη, βέβαια, εκδοχή της ιστορίας θεωρεί την επτάχρονη τυραννία ως «θλιβερή παρένθεση που έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα». Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Η δικτατορία δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» ή απλώς «η ανταρσία μιας ομάδας επίορκων αξιωματικών». Αντίθετα, το καθεστώς των νικητών του εμφυλίου πολέμου (Παλάτι-Στρατός) ζέσταινε στον κόρφο του το «αυγό του φιδιού» και λειτούργησε, τελικά, ως εκκολαπτική μηχανή της Χούντας.
Αν «ο αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης δεν είναι παρά ο αγώνας της ελευθερίας εναντίον της τυραννίας», τότε οποιαδήποτε αναφορά στη θυσία του Σωτήρη Πέτρουλα ή τον Αντιδικτατορικό Αγώνα αποκτά νόημα στο βαθμό που αναδεικνύει την αντίσταση, την αγωνιστική-συνειδητή στάση ζωής, σε κινητήρια δύναμη της Ιστορίας.
Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα
Οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά