πργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου
«ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΠΑΙΘΡΟΥ»,
το οποίο σχεδιάζεται να γίνει ΣαββατοΚύριακο 15 & 16 Νοε 2025, στο Πολιτιστικό κέντρο Καταχά «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», στον Δήμο Πύδνας-Κολινδρού, στην Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας, στην Κεντρική Μακεδονία, «αισθάνθηκε» την ανάγκη να επικοινωνήσει με όσους/ες θα ήθελαν να έχουν κάποια ενημέρωση και να συμμετέχουν με κάποιο τρόπο. Συνέχεια ανάγνωσης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Άμεση παρέμβαση της ΕΕ ζητούν ο ΟΣΔΕΛ και άλλοι πέντε ευρωπαϊκοί οργανισμοί από την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν
για τη διασφάλιση της πολυφωνίας και του ανταγωνισμού στα ΜΜΕ Συνέχεια ανάγνωσης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ελένη Τούσια
O Φύλακας του Κλουβιού
Σελίδες: 512, Τιμή: 18.90 ευρώ
ISBN: 978-960-626-745-1
Εκδόσεις Πηγή
Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πηγή το μυθιστόρημα της Ελένης Τούσια «O Φύλακας του Κλουβιού».
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας συμπαντικός λακές. Ο Φύλακας του Ωων Κα με το αιώνιο, βαρετό καθήκον της φύλαξης αυτού του πολύτιμου φορτίου που οι «Μεγάλοι» αποφάσισαν να φυτέψουν σε μερικούς άτυχους θνητούς, τα λεγόμενα Κλουβιά. Το καλοκαίρι του 2004 το Ωων Κα βρίσκεται σε κίνδυνο και ποιος πρέπει να ξεβολευτεί για ακόμα μια φορά; Μέσα στο σώμα ενός αγοριού, του Νίκου Παπαδόπουλου που σκοτώθηκε δεκατρία χρόνια πριν, ο φαινομενικά εικοσιεξάχρονος Φύλακας σπεύδει, ανόρεχτα, να γνωρίσει το Κλουβί του, μια μοναχική έφηβη με ύποπτα δολοφονικό παρελθόν, και να το καθοδηγήσει στα μυστικιστικά μονοπάτια των δυνάμεων που κρύβει μέσα του. Αυτή τη φορά όμως το Κλουβί του δεν είναι όπως τα προηγούμενα. Μα ούτε εκείνο το αρρωστημένο πλάσμα, ο τωρινός σφετεριστής του Ωων Κα, δεν είναι σαν τους αμέτρητους που έχει ήδη ξεκάνει. Και οι δυο τους είναι γνωστά κόκαλα που θα τον κάνουν να χάσει από τα μάτια του τον στόχο και να κυλιστεί για πρώτη φορά μέσα στον βούρκο των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Από τα σκονισμένα μπετό της Λάρισας μέχρι τους μυστηριώδεις βάλτους του Μισσισσιπή και από την Παλαιά Πόλη του Λίμπεκ μέχρι τη γραφική Δρακότρυπα Καρδίτσης, αφήνουν πίσω τους αίμα που ουρλιάζει και καταραμένους νεκρούς. Οι τρεις τους βρίσκονται αντιμέτωποι όχι μόνο με τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις του Ωων Κα αλλά και εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα ανίερο ερωτικό τρίγωνο που ζέχνει θάνατο, καταστροφή αλλά και ανέλπιστα θαύματα…
«Αμέτρητοι νεκροί μέσα μου… Τους νιώθω να αναριγούν από νοσταλγία σε μουχλιασμένες κλίνες. Να αφουγκράζονται. Να παγώνουν χίλιους παγετώνες και να γίνονται στάχτη μέσα σε λιλά πυρκαγιές…»
Ένα βιβλίο γεμάτο φαντασία, δράση, μυστήριο και έντονες, αφιλτράριστες σκηνές. Μια ιστορία που όμοιά της δεν έχεις ξαναδιαβάσει ποτέ. Συνέχεια ανάγνωσης
• «Η νεολαία ΠΑΣΟΚ να γίνει ο καθρέφτης, ο κινητήριος μοχλός και η φωνή της γενιάς που έρχεται. Να ασχοληθεί με τα δύσκολα, τις ανισότητες, την ψυχική υγεία, την ψηφιακή δικαιοσύνη, το κλίμα» • «Χρειαζόμαστε τοπικά κύτταρα, θεματικές ομάδες που να δουλεύουν με σχέδιο, και ένα κέντρο που να αφουγκράζεται κι όχι να επιβάλλει»
Σε μια εποχή που οι νεότερες γενιές δείχνουν κουρασμένες από την παραδοσιακή πολιτική αφήγηση, ο Νίκος Καλύβας, μέλος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπεί μια διαφορετική προσέγγιση.
Με λόγο καθαρό και μετρημένο, περιγράφει στη συνέντευξή μας στη «δημοκρατική», την ανάγκη για μια νεολαία που δεν μένει στο περιθώριο αλλά διεκδικεί ουσιαστικό ρόλο, τόσο εντός της κοινωνίας όσο και μέσα στο ίδιο το κόμμα.
Μιλά για νέα εργαλεία, νέες θεματικές, νέες πρακτικές. Βλέπει τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, όπως λέει, όχι ως φερέφωνο, αλλά σαν ζωντανό κύτταρο πολιτικής συμμετοχής που έχει στόχο να εκφράσει τη γενιά που έρχεται με ρεαλισμό, αλήθεια και σχέδιο.
• Κύριε Καλύβα, η συνδιάσκεψη της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ μετά από τόσα χρόνια αποτέλεσε σημείο επανεκκίνησης. Ποια είναι η πολιτική σημασία αυτής της επανενεργοποίησης και πώς μπορεί να αποκτήσει συνέχεια;
Η επανεκκίνηση αυτή δεν είναι απλώς ένα γεγονός, είναι μια πολιτική αναγέννηση μετά από καιρό σιωπής, ένα “παρών” από μια γενιά που δεν δέχεται να την καθορίζουν άλλοι, πίσω από κλειστές πόρτες. Η συνέχειά της θα κριθεί από τη διάρκεια και τη συνέπεια: όχι από τις λέξεις των καταστατικών, αλλά από τη ζωντανή καθημερινότητα, στις σχολές, στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς.
• Ποιο είναι το επόμενο βήμα για να αποκτήσει η οργάνωση σταθερή δομή και φωνή;
Να ριζώσει εκεί όπου οι νέοι αναζητούν νόημα και αγωνίζονται. Η δομή δεν φτιάχνεται με όργανα μόνο, αλλά με εμπιστοσύνη. Χρειαζόμαστε τοπικά κύτταρα, θεματικές ομάδες που να δουλεύουν με σχέδιο, και ένα κέντρο που να αφουγκράζεται κι όχι να επιβάλλει. Η φωνή έρχεται όταν οι πολλοί μιλούν όχι για να αναμεταδώσουν, αλλά για να συνδιαμορφώσουν.
• Πόσο έτοιμη είναι, κατά τη γνώμη σας, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει θεσμικό ρόλο και καθημερινό πολιτικό βηματισμό;
Δεν έχει τόσο σημασία αν είμαστε έτοιμοι ή όχι, αλλά ότι είμαστε αποφασισμένοι. Και αν θέλετε, καμία μεγάλη πορεία δεν ξεκίνησε έτοιμη, ξεκίνησε με πίστη και αναγκαιότητα. Το θεσμικό της βήμα δεν πρέπει να γίνει για λόγους συμβολικούς, αλλά επειδή έχει να πει κάτι αυθεντικό. Αν αποκτήσει τη ρουτίνα της πολιτικής πράξης, τότε το θεσμικό βάρος θα έρθει μόνο του.
• Οι νέοι σήμερα, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν εμπιστοσύνη στην παραδοσιακή πολιτική. Πώς μπορεί να χτιστεί αυτή η σχέση χωρίς διδακτισμό και χωρίς παλιές συνταγές;
Με αλήθεια, όχι με λόγια έτοιμα και κονσερβοποιημένα συνθήματα. Με πράξεις που μιλούν πριν τα συνθήματα. Οι νέοι δεν απορρίπτουν την πολιτική, απορρίπτουν την υποκρισία.
Αν τους συναντήσουμε εκεί που παλεύουν για τα καθημερινά τους για το ενοίκιο, την επισφάλεια, την ψυχική υγεία τότε θα ξαναπιστέψουν. Αλλά όχι αν πάμε με ύφος καθηγητή και λεξιλόγιο παλιών εγχειριδίων.
• Ποιος είναι ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην εποχή των διαρκών κρίσεων και πώς μπορεί να τον μεταφράσει πειστικά μια νεολαία πολιτικού χώρου όπως το ΠΑΣΟΚ;
Η σοσιαλδημοκρατία σήμερα δεν μπορεί να είναι απλώς διαχειριστική, πρέπει να γίνει ανατρεπτική με ρεαλισμό. Είναι η μόνη ιδεολογία που μπορεί να σταθεί σαν γέφυρα ανάμεσα στην ελευθερία και την ισότητα.
Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ οφείλει να της δώσει νέο περιεχόμενο: πράσινη ανάπτυξη, ψηφιακά δικαιώματα, εργασία με αξιοπρέπεια, φεμινιστική φωνή, κοινωνικό κράτος χωρίς γραφειοκρατία. Όχι σκιές του παρελθόντος, αλλά ένα νέο συλλογικό όραμα.
• Η εκπροσώπηση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ στο ευρωπαϊκό φόρουμ στη Μασσαλία έφερε ενδιαφέρουσες προτάσεις. Ποια από αυτές θεωρείτε προτεραιότητα για εφαρμογή στην Ελλάδα και γιατί;
Η πρόταση για έναν ευρωπαϊκό μισθό εισόδου και μια εγγυημένη εργασία για κάθε νέο εντός έξι μηνών από την αποφοίτηση είναι καίρια. Γιατί μιλά στη γενιά των 700 ευρώ και των stage. Δεν αρκεί να μιλάμε για Ευρώπη πρέπει να δείξουμε πώς η Ευρώπη, γίνεται αισθητή στη ζωή μας. Κι αυτή η πρόταση, αν ενισχυθεί και σε εθνικό επίπεδο, είναι κοινωνικό δίχτυ, είναι αξιοπρέπεια.
• Το «δίκτυο νεολαίας» έχει αναλάβει να φέρει την οργάνωση σε μια νέα φάση. Ποια είναι τα πρακτικά επόμενα βήματα που χρειάζονται για να περάσει από την πρόθεση στην πράξη;
Εθνική καμπάνια ένταξης και εξωστρέφειας. Ενεργοποίηση των θεματικών ομάδων με στόχο την παραγωγή προτάσεων. Ψηφιακή υποδομή για διάλογο και συμμετοχή.
Και πάνω απ’ όλα: παρουσία σε κάθε φοιτητική λέσχη, σε κάθε κινητοποίηση, σε κάθε debate, εκεί που οι νέοι δοκιμάζουν ιδέες και αναζητούν πολιτική πυξίδα. Το δίκτυο πρέπει να γίνει κοινότητα όχι mailing list.
• Ποιος είναι σήμερα ο βασικός πολιτικός αντίπαλος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ; Η Δεξιά, ο λαϊκισμός ή η αποχή;
Είναι και τα τρία γιατί είναι συμπτώματα της ίδιας νόσου, της απουσίας ελπίδας. Η Δεξιά υπόσχεται τάξη χωρίς δικαιοσύνη. Ο λαϊκισμός θυμώνει αλλά δεν προτείνει. Η αποχή παραδίδει τα όπλα. Εμείς, σαν νεολαία, δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε αντίπαλο, πρέπει να χτίσουμε έναν άλλο δρόμο, που να νικά ταυτόχρονα τη συντήρηση, τον κυνισμό και την παραίτηση.
• Εσείς πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε τόσο ενεργά με τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ;
Γιατί αρνήθηκα να δεχτώ πως τίποτα δεν αλλάζει. Γιατί δεν μου αρκούσε να σχολιάζω την επικαιρότητα από τον καναπέ. Γιατί είδα στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ όχι το παρελθόν, αλλά τη δυνατότητα ενός άλλου μέλλοντος κι ένιωσα πως η θέση μου είναι μέσα στην προσπάθεια, όχι απέξω απ’ αυτήν.
• Αν σας ζητούσαν να περιγράψετε το δικό σας όραμα για τη λειτουργία της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, τι θα λέγατε;
Να είναι σχολείο δημοκρατίας και εργαστήρι πολιτικής σκέψης. Χώρος όπου οι νέοι μαθαίνουν να διαφωνούν, να συνθέτουν, να προτείνουν. Όχι φερέφωνο κανενός, αλλά κινητήρια δύναμη που τροφοδοτεί το κόμμα με ιδέες, ενέργεια και ευθύνη. Ένα πολιτικό σπίτι που να σε μορφώνει και να σε αλλάζει, όχι απλώς να σε στρατολογεί.
• Ποια είναι, για εσάς, η πιο ουσιαστική κατεύθυνση που θα μπορούσε να πάρει η Νεολαία ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα;
Να γίνει ο καθρέφτης, ο κινητήριος μοχλός και η φωνή της γενιάς που έρχεται. Να ασχοληθεί με τα δύσκολα, τις ανισότητες, την ψυχική υγεία, την ψηφιακή δικαιοσύνη, το κλίμα. Να μην αναπαράγει παλιούς μηχανισμούς και αγκυλώσεις, αλλά να οικοδομήσει νέες δομές δημοκρατικής συμμετοχής. Και πάνω απ’ όλα να ξαναδώσει στην πολιτική την αξιοπρέπεια, το όραμα και την ελπίδα που της αξίζει
Θεσσαλονίκη: Από την υποβάθμιση στο φως της ανάταξης, Μπορούμε!
Συνέχεια ανάγνωσης
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗΝ «ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ» τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών, για τα οποία είχε ανασταλεί η κρατική χρηματοδότηση στα χρόνια της κρίσης, και πλέον μπορούν –από πέρσι– να χρηματοδοτούνται ξανά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα ιδρύματα αυτά σήμερα λειτουργούν είτε ως μηχανισμοί πολιτικών οικογενειών για τη διατήρηση πολιτικής ισχύος και επιρροής, είτε ως μέσα πολιτικής παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις, με μοναδική εξαίρεση ίσως το ίδρυμα Σημίτη.
Στη χώρα μας έχουμε πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο, του Αλέξη Τσίπρα, που σχεδιάζει όμως να γίνει σύντομα ίδρυμα και αυτό. Το ίδρυμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που συστάθηκε το 1983, είναι το πιο παλιό και το πιο κραταιό από όλα, με ιδιόκτητα πολυτελή γραφεία στη Φιλοθέη. Τα υπόλοιπα ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών είναι του Ανδρέα Παπανδρέου (1996) που βρίσκεται στον Κεραμεικό, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1998) που βρίσκεται κι αυτό στον Κεραμεικό, του Κώστα Σημίτη (2007) στην οδό Βαλαωρίτου, στο Κολωνάκι, του Αντώνη Σαμαρά (2022) στην Πλάκα και το ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα (2024) που βρίσκεται στη λεωφόρο Αμαλίας.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αρκετή αδιαφάνεια γύρω από τα οικονομικά των ιδρυμάτων και οι ιστοσελίδες τους δεν δίνουν πληροφορίες για το θέμα αυτό, ούτε δημοσιοποιούν τα έσοδα και τα έξοδά τους. Πλην του ιδρύματος Σημίτη, που πληρώνει ενοίκιο για ένα μικρό γραφείο στην οδό Βαλαωρίτου, τα υπόλοιπα ιδρύματα έχουν κάνει χρήση του προνομίου να τους διατεθεί δημόσιο κτίριο από το υπουργείο Πολιτισμού.
Τυπικά, όλα αυτά τα ιδρύματα έχουν συσταθεί για να διαφυλάξουν και να αξιοποιήσουν τα πολιτικά αρχεία των πρώην πρωθυπουργών και να αναδείξουν το όποιο έργο τους, προβάλλοντας –επιλεκτικά κάποιες φορές– όσα κρίνουν πως δικαιώνουν την πολιτική διαδρομή τους. Τα ιδρύματα αυτά, ωστόσο, λειτουργούν και ως think tank και πολιτικά εργαλεία.
Όλα τα ιδρύματα ελέγχονται από τις οικογένειες των πρώην πρωθυπουργών. Το ισχυρό και με σημαντικούς πόρους Ίδρυμα Κωνσταντίνου Καραμανλή ελέγχεται από τον αδελφό του, Αχιλλέα, και τα παιδιά του. Το Ίδρυμα Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από τις κόρες του, Κατερίνα και Αλεξάνδρα, ενώ πριν γίνει πρωθυπουργός ρόλο σε αυτό έπαιζε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου ελέγχεται από τα παιδιά του και κυρίως από τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ στο ίδρυμα του Αντώνη Σαμαρά πρόεδρος είναι η σύζυγός του, Γεωργία, όπως και στο ίδρυμα Κώστα Σημίτη, όπου πρόεδρος είναι η Δάφνη Σημίτη.
Το ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα είναι το νεότερο από όλα και διοικείται από τον ίδιο και τον διευθυντή του, Μιχάλη Καλογήρου. Όπως ανέφερε στη LiFO ο κ. Καλογήρου, η διαδικασία για τη σύσταση ενός ιδρύματος με κοινωφελή χαρακτήρα, όπως θεωρούνται τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών, είναι αρκετά χρονοβόρα και γι’ αυτό ίδρυσαν πρώτα το ινστιτούτο, ώστε να ξεκινήσουν άμεσα τις εκδηλώσεις και τη δραστηριότητα που προγραμμάτιζαν. Ωστόσο η διαδικασία για τη δημιουργία ιδρύματος και από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα έχει ξεκινήσει και αναμένεται να ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα.
Με εξαίρεση το ίδρυμα του Κώστα Σημίτη, όλα τα υπόλοιπα λειτουργούν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, και ως μηχανισμοί πολιτικής ισχύος, ή τουλάχιστον αυτή η πρόθεση υπήρχε όταν συστάθηκαν. Εκτός από μέσα διαχείρισης πολιτικής μνήμης, αποτελούν επίσης μέσα δικτύωσης και προβολής. Νομικά είναι αστικά μη κερδοσκοπικά σωματεία με κοινωφελή σκοπό και θεσμικά δεν ασκούν πολιτική εξουσία. Στην πράξη, ωστόσο, ειδικά τα ιδρύματα των πολιτικών τζακιών (Καραμανλή, Μητσοτάκη, Παπανδρέου) προσφέρουν στις οικογένειές τους μια υποδομή, ορατότητα και επιρροή μέσα από εκδηλώσεις, χορηγίες, συνέδρια, συνεργασίες με think tanks αλλά και ιδρύματα ξένων χωρών. Όλα αυτά εξαρτώνται βέβαια από το πόσο ενεργή είναι η κάθε οικογένεια, από τους πόρους που διαθέτει αλλά και από τη σύνδεσή της με τα κόμματα εξουσίας.
Το ίδρυμα Καραμανλή λειτούργησε σε έναν βαθμό ως δίκτυο επιρροής και ισχύος της «καραμανλικής τάσης» στη Νέα Δημοκρατία. Το ίδρυμα Παπανδρέου υπήρξε όχημα προβολής του Γιώργου Παπανδρέου μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μέσα από το οποίο προώθησε διάφορες δραστηριότητές του και ακόμα και τώρα προσπαθεί να έχει πολιτικό ρόλο στις σύγχρονες εξελίξεις μέσα από παρεμβάσεις του, περιορισμένης ωστόσο επιρροής.
Στην περίπτωση του ιδρύματος Μητσοτάκη, είναι χαρακτηριστικό πως υπήρξε ιδιαίτερα ενεργό πριν από τις εκλογές του 2019, τις οποίες κέρδισε η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ μετά την ανάληψη της εξουσίας δεν είναι εξίσου δραστήριο.
Το 2017 και το 2018 το Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης» και η ομώνυμη Έδρα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ διοργάνωνε μεγάλες εκδηλώσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με καλεσμένους καθηγητές από το εξωτερικό τους οποίους προλόγιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Οι οικονομικοί πόροι των ιδρυμάτων πρώην πρωθυπουργών στην Ελλάδα πριν από την κρίση του 2010 προέρχονταν σε μεγάλο βαθμό από τον κρατικό προϋπολογισμό, ο οποίος τα χρηματοδοτούσε ετησίως με το ποσό των 225.000 ευρώ, ενώ τους παρέχονταν και ορισμένα προνόμια, όπως η διάθεση δημοσίων κτιρίων για την έδρα τους από το υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό άλλαξε με απόφαση της Άννας Διαμαντοπούλου το 2010, σε μια περίοδο κατά την οποία λαμβάνονταν μέτρα ακραίας λιτότητας και η λαϊκή οργή κατά των πολιτικών ήταν έντονη, οπότε κρίθηκε ότι έστω και για λόγους συμβολικούς έπρεπε να περικοπούν και αυτά τα κονδύλια. Ορισμένοι το αποδέχθηκαν τότε ως δίκαιη απόφαση, ενώ άλλοι έγιναν έξαλλοι και διαμαρτύρονταν.
Με επιστολή της τότε υπουργού Παιδείας προς τα ιδρύματα Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη και Σημίτη (αυτά που υπήρχαν τότε), ανακοινώθηκε η αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης των ιδρυμάτων πρώην πρωθυπουργών στην Ελλάδα. Η επιστολή ανέφερε ότι ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σε σκληρές οικονομικές θυσίες και η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει αποδεκτή όχι μόνον ως αναγκαία αλλά και ως συμβατή προς τους σκοπούς των ιδρυμάτων ενέργεια.
Τα ιδρύματα ωστόσο στηρίζονταν πάντα και στις εισφορές από ιδιώτες και επιχειρήσεις ή άλλου είδους ιδρύματα, ενώ μπορούσαν και μπορούν να έχουν έσοδα από δραστηριότητες ή να αντλούν πόρους και από ευρωπαϊκά προγράμματα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αρκετή αδιαφάνεια γύρω από τα οικονομικά των ιδρυμάτων και οι ιστοσελίδες τους δεν δίνουν πληροφορίες για το θέμα αυτό, ούτε δημοσιοποιούν τα έσοδα και τα έξοδά τους. Πλην του ιδρύματος Σημίτη, που πληρώνει ενοίκιο για ένα μικρό γραφείο στην οδό Βαλαωρίτου, τα υπόλοιπα ιδρύματα έχουν κάνει χρήση του προνομίου να τους διατεθεί δημόσιο κτίριο από το υπουργείο Πολιτισμού.
Μετά από δέκα χρόνια αναστολής της κρατικής χρηματοδότησής τους, από πέρσι τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών, με άρθρο στον νόμο για την «Προστασία του εθελοντισμού, ενίσχυση της δράσης της Κοινωνίας των Πολιτών, φορολογικά κίνητρα για την ενίσχυση της κοινωφελούς δράσης των Ο.Κοι.Π και λοιπές διατάξεις», που έφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2021, μπορούν να λαμβάνουν πλέον ξανά από τον κρατικό προϋπολογισμό 50.000 ευρώ ετησίως, αλλά και οποιοδήποτε άλλο ποσό, με την προϋπόθεση να είναι εγγεγραμμένα στο ειδικό μητρώο για τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών του υπουργείου Εσωτερικών, κάτι που έσπευσαν όλα να κάνουν.
ΑΕΙ: Στη μέγγενη του αυταρχισμού
Με το θράσος θερινού διαρρήκτη, καθώς τα ΑΕΙ είναι κλειστά, η κυβέρνηση, την επομένη μάλιστα του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος με τις αντισυνταγματικές ‘επιστολικές΄ ψήφους συγκάλυψης της λεηλασίας στον ΟΠΕΚΕΠΕ, προχώρησε με νομοσχέδιο- οδοστρωτήρα σε νέα επιδρομή κατά της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Επιβάλλει ένα αυταρχικό, ταξικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς στα πανεπιστήμια, που μετατρέπονται πλέον σε ‘επιτηρούμενη ζώνη’. Αδιάψευστος μάρτυς ο κραυγαλέος τίτλος του σχετικού κεφαλαίου του ν/σ ‘σκούπα’: ‘Ενίσχυση της ασφάλειας στα ΑΕΙ – Τροποποίηση Ποινικού Κώδικα’, με: Συνέχεια ανάγνωσης
Και μην ξεχνάτε την υπέρογκη εργολαβία πρασίνου που υπογράψατε: 35 εκατομμύρια. Εμείς τη μειώσαμε στα 22.
Όσο για τα Σπιτάκια Ανακύκλωσης λέω το εξής: υπάρχει εισαγγελική παρέμβαση, όπως ξέρετε, μην βιάζεστε, και θα έρθουν όλα τα στοιχεία εδώ αναλυτικά όπως δημοσίευσε το airetos.gr . Θα τα φέρουμε και εμείς εδώ, όπως κάθε φορά, και θα δούμε ακριβώς τι έχει συμβεί.
όπως αναφέρει το airetos.gr Η Αθήνα δεν γυρίζει πίσω. Δουλεύουμε και αλλάζουμε την πόλη. Στην ουσία , όχι στα λόγια. Συνέχεια ανάγνωσης